میراث فرهنگی » آثار ملی » آثار طبیعی

میراث طبیعی:

طبيعتي که امروز در اختيار ماست به جا مانده از دوران هاي مختلف زمين شناسي و تحول اکولوژيکي در مناطق رويشي و اقليمي متنوع ايران مي باشد. بدون ترديد، روند تخريب منابع طبيعي با گسترش تکنولوژي به شدت  بالا گرفته، با توجه به گرم شدن تدريجي هوا ( افزايش گاز گلخانه اي) زيست در کره خاکي بامشکلاتي روبرو گرديده است. از آنجا کشور ايران جزء مناطق خشک کره زمين محسوب مي شود و بلاياي طبيعي و فرسايش هاي آبي- بادي از جمله خطراتي هستند که آثار طبيعي ما را همواره تهديد مي کنند؛ حفظ چرخه زيستي، حفاظت از منابع طبيعي، تعديل و احياي آثار طبيعي از ضرورياتي است که مي بايست بدان پرداخت.

کلیات :

تعریف میراث طبیعی )Natural Heritage(

به هر نوع میراث که عوامل طبیعی در ساخت و شکل گیری آن نقش داشته باشند میراث طبیعی گفته می شود. این میراث می تواند دارای ویژگی های خاص و برجسته طبیعی بوده و یا جزو نمونه های نادر به شمار رود. میراث طبیعی طبق تعریف کنوانسیون میراث جهانی به دو مجموعه ساختارهای طبیعی )Natural Features( و محوطه های طبیعی)Natural Sites(تقسیم می شود. اما در تبصره ماده 2 از قانون تشکیل میراث فرهنگی و گردشگری آمده است که به محدوده های جغرافیایی طبیعی و مناطق خاصی از کشور که به دلیل داشتن کیفیت ویژه فیزیکی و زیست شناسی، مناظر و چشم اندازهای طبیعی زیبا و کم نظیر، محوطه های طبیعی-تاریخی و پدیده های ارزشمند گیاهی و جانوری و زیستگاه های آن ها که باید تحت حفاظت قرار بگیرند میراث طبیعی گفته می شود.

این تعریف بعدها با مفاد طبقه بندی اتحادیه جهانی حفظ طبیعت IUCN) (طابقت داده شد و با استناد به مواد قانونی 2، 3، 4 و 5 از آیین نامه اجرایی قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست، و همچنین بررسی خلاهای موجود ملی در بحث شناسایی و معرفی آثار طیعی، تبدیل به بندهایی به شرح زیر شد:

الف) مناظر طبیعی و عوارض بدیع جغرافیایی غیر حفاظت شده

ب) بقایای دیرین شناختی انسانی و محوطه های حاصل از تعامل فیزیکی و فرهنگ سازی انسان و طبیعت

ج) آثار طبیعی و سایر مناطق تحت حفاظت

د) آثار و بقایای دیرین شناختی جانوری و گیاهی

ه)ساختار و الگوی شناسایی، ثبت و حفاظت از میراث طبیعی