روستای میلاجرد

روستای میلاجرد

به این روستا به گویش محلی میلگرد می گویند.در کنار جاده اسفالته نطنز به اردستان و ذیل روستای ابیازن قرار دارد و از آبادیهای بسیار کهنسال این خطه به شمار می آید .آن چنانی که کهنسالان، بنیاد آن را به میلاد گرگین که به دوران رستم پهلوان داستانی ایران می زیسته است، نسبت می دهند.صفاء السلطنه در تحفه الفقرا داستانی در این مورد به شرح ذیل آورده است:

حکایت می کنند که در مهاباد از مستحدثات مهین بانو، دختر رستم زال است که زن گیو گودرز بوده ،چون هر ساله مهین بانو،علی الرسم با جمعی از حواشی و حشم از اصفهان که محل حکومت و مقرر سکونت گودرزیان بوده به سیستان رفته با پیوستگان خود دیدن نموده ، باز در اول عید جم به اصفهان می آمد وقتی به عرصه مهباد رسید و آن محل را از بابت هوا و فضا پسندید، اراده کرد که آبی در آن زمین جاری ساخته ،آبادانی در انداخته باشد. بعضی از هوا خواهان خود را که در اجرای حفر قنوات و انهار وقوفی داشتند به سمت بالا فرستاد تا ببیند از کجا شروع نمایند.فرستادگان در 6 فرسخی از جانب شمال به محل میلاجرد رسیدند ،میلاد گرگین را دیدند که به حفر هشت پشته  قنات غریب سه سنگ آب بر روی کار آورده است ،مهین بانو را خبر کردند. مهین بانو کسی نزد میلاد فرستاد که اگر این آب را که از حوصله عرصه شماست به من اجازه دهید هم خود سودمند خواهید شد و هم ممنون می شوم. میلاد هم به جهت انتفاع خودم هم وهم به منظور امتنان دختر جهان پهلوان قبول کرده ،مبلغی را معین کردند که همه ساله به میلاد عاید دارند و آب را به حفر نهر  به عرصه مهباد آورده ، به کار کشت و زرع  داشتند و طرح آبادی انداخته ،مهین آباد نام نهادند.سالی ولی چند بگذشت و قریه معمورو آباد گشت، میلاد دید که در ادای وجه مقرر ازجانب مهین بانوشرط وفا به جا نیامد، وقتی که مهین بانو از سیستان به اصفهان می رفت چون به مهین آباد رسید، کس نزد او فرستاد، مطالبه مال الاجاره کرد،مهین بانو یک باره سر زد ه گفت این آب،ملک خود من است،وجه الاجاره کدام است.میلاد بیچاره با آنکه به رنجش خاطر دختر جهان پهلوان راضی نمی بود ناچار  به تکرار مطلب پرداخته.امر به جایی رسید که به دین و آیین سوگند یاد می باید کرد،میلاد به قسم راضی شده ،روزی را معین کردند که مهین بانو بر سرچشمه قنات رفته در حضور میلاد قسم یاد کند. مهین بانو حیله ای اندیشیده ،در شیشه ای قاروره خود را ریخته در میان پای خود آویخت ،و در وقت معین حاضر محل مقرر شد چشمه را در میان دو پای خود قرار داد، قسم خورد که این آب که در میان دو پای من حرکت می کند به ویژه از آن من است و هیچکس را در آن حقی نیست و با این حیله،آب را متصرف شد،پاره ای از اهل اصفهان و برخی از اکراد و الوار را از اطراف آورده در مهین آباد سکنی داد و رفنه رفته مهین آباد،مهباد خوانده شد .این تفصیلی است که از معمرین مهباد مسموع افتاد.گویند بعد از مدتی باز،اهالی میلاجرد به دعوی برخاستند و بعد از مشاجره زیاد قرار بر آن شد که یک ثلث از آن آب ،از آن میلاجرد و مابقی از آن مهباد باشد.

در فرهنگ جغرافیای ایران از میلاجرد به عنوان دهی از دهستان بخش طرقرود نطنز با آب و هوای معتدل ،با سکنه 600 نفر ،شیعه و زبان فارسی و تاتی، دارای چهار رشته قنات ،محصول غلات ،ابریشم،پنبه ،انار ،انجیر و بادام .شغل زراعت و صنایع دستی زنان قالی بافی یاد شده است. در سرشماری سال 1345شمسی جمعیت آن را 296 نفر متشکل از 73 خانوار می دانند.شغل مردم میلاجرد کشاورزی و آب مورد نیاز از قنات های کبیر (شریک با مردم مهاباد سه چهارم سهم مهاباد،یک سوم سهم میلاجرد) حسن سلطان -رباط قلعه و رحیم تامین می شود.مردم میلاجرد در محله های اربابی ،رحیم و دشتق سکونت دارند. به شرحی که گفته شد میلاجرد  از آبادیهای کهنسال این ناحیه بوده ،به همان نسبت نیز آثار کهن مانند محوطه باستانی یا قلعه شاه نظر بیک،  تپه سه گاز، قلعه میلاجرد، مسجد میلاجرد و امامزاده پایین (امام غلامعلی )در آن وجود دارد. جمعیت میلاجرد در حال حاضر 183 نفر می باشد.