معرفی شهرستان نطنز

شهر نطنز

شهر نَطَنز، مرکز شهرستان نطنز، از باغشهرهای تاریخی ایران است که در استان اصفهان و در دامنه کوهستان کرکس واقع شده است. نطنز در 120 کیلومتری شمال اصفهان، 83 کیلومتری جنوب کاشان و 325 کیلومتری تهران قراردارد. موقعیت استراتژیک نطنز، واقع شدن در مجاورت آزادراه تهران-نطنز-اصفهان وجاده ترانزیت تهران- بندر عباس و عبور راه آهن شمال به جنوب و شرق به غرب در 35 کیلومتری این شهر نکات قابل توجهی است که بر اهمیت این شهرستان می افزاید.

نطنز علاوه بر آثار و ابنیه ای که در خود جای داده زادگاه مشاهیر و دانشمندان و عرفای بسیاری نظیر مرحوم علامه مجلسی و غیره نیز می باشد. ازمهم ترین و ویژه ترین آثار باستانی و جاذبه های گردشگری این شهر می توان به مسجد جامع و آرامگاه شیخ نورالدین عبدالصد نطنزی، آتشکده ساسانی، بنای تاریخی گنبد باز،کاروانسرای میر ابوالمعالی معروف به قلعه کوهاب، مسجد میر، امامزاده شاه سلطان حسین (ع)، شربت خانه یا بنای چهار صفه، حمام افوشته، کاخ عباس آباد، عمارت تاج آباد،پارک سرچشمه سرابان، حسینیه های تاریخی ، موزه باستان شناسی می توان نام برد.

گیاهان طبیعی مناطق کوهپایه‌ای زیره، زرشک کوهی، اسپندانه و سبزیجات خوراکی معطر می‌باشد. گیاه «گون» به فراوانی یافت می‌شود. به غیر از بو دادن اسپند در مراسم، اهالی روستاها از قدیم با آن شمایلی خاص درست کرده که طبق رسوم گذشتگان در اغلب خانه‌های روستائیان بر سر در و دیوار اتاقها موجود است، این شمایلها ساخته شده بسته به ذوق و هنروری دارای طرحهای زیبائی است.

صیفی جات و میوه‌های درختی از محصولات کشاورزی نطنز است.از گذشته دیر مردمان نطنز در باغ داری و پرورش گل شهرت داشتند، گلابی نطنز یکی از تفحه‌های آن دیار است که مرغوب ترین نوع آن گلابی طامه است. ابریشم کشی یا نوغان یکی از کارهای موجود در نطنز بود، تأسیس اداره نوغان نطنز مربوط به سال 1312 شمسی است.که هنوز هم تعدادی به این حرفه مشغول هستند. و در راستای حفظ اثر مذکور ساختمان نوغان نطنز در سال 1398 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

در خصوص وجه تسمیه نطنز گویند نطنز در ادوار دور به نطین و نطن ( به معنای جای خوش آب و هوا به زبان پهلوی ) مشهور بوده که به مرور زمان به نطنز تغییر یافته است. دیگر قول مشهور حکایت از آن دارد که در زمان مامون خلیفه عباسی که هشتمین پیشوای شیعیان جهان ثامن الائمه حضرت امام رضا (ع) به حسب ظاهر به ولایت عهدی برگزیده شدند، اقوام و آشنایان و اهالی مدینه و یثرب که به دیدار آن امام همام می شتافتند ، از خاک نطنز عبور می کردند که خاک نطنز را به دلیل وجود علما و فضلا ی موجود و مدفون در این منطقه و اینکه منطقه به همین دلیل به خاک اولیاء ا... معروف بوده و هست این خاک را دیگر جای شوخی و طنز نمی دانستند و می فرمودند که نطنز دیگر جای شوخی و طنز نیست و به همین دلیل معروف به نه طنز (نه شوخی) گردیده است.

قول دیگر حاکی است به دلیل اعتقاد قلبی مردم این دیار که از ارادتمندان به ساحت مقدس ائمه اطهار (ع) بودند و زائران زیادی به زیارت حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا (ع) در طوس مشرف می شدند پس از شهادت آن امام همام ماموران خلیفه عباسی مردم را از عزیمت به طوس منع می کردند و میگفتند نه طوس ، که دیگر به طوس نروید و کم کم نه طوس به نطنز تغییر یافته است.