مسجد جامع روستای ابیانه

مسجد جامع ابیانه

شماره ثبتی: 14897 

تاریخ ثبت بنا:1384/12/16

مسجد جامع ابيانه يکی از زيباترين و جزو مساجد اوليه اسلامی در ايران ميباشد قدمت مسجد به دوره سلجوقيان ميرسد که اين امر حاکی از پذيرش اسلام توسط ساکنان منطقه در همان دوران اوليه ورود اسلام به سرزمين ايران ميباشد. هرچند که بسياری از اهالی تا دوران صفويه به کيش و آيين زرتشتی اعتقاد داشتند لکن آيين اسلام نيز رواج داشت و اين نشانه همزيستی مسالمت آميز پيروان اديان در اين منطقه است مسجد دارای دو شبستان تابستانی و زمستانی است. قدمت شبستان زمستانی به دوره سلجوقيان ميرسد که تاريخ حک شده بر محراب و منبر چوبی به سال 476 و 477 هجری قمری دليل متقنی بر اين ادعا ميباشد. بر روی محراب نقش گل و بوته کنده شده و با خطوط برجسته کوفی سوره يس در آن حک شده است بر روی منبر تاريخی مسجد نيز نقش گل وبوته، گل هشت پر لوتوس و کتيبه هايی به خط کوفی حک شده است. فضای داخلی شبستان بسيار ساده و با ارتفاع کم ميباشد کف شبستان تخته پوش و سقف آن نيز دارای پوشش چوبی با مصالح تير، شش، چزه و گل گنده ميباشد. در ورودی شبستان در ضلع شمالی مسجد و با ارتفاع اندک ميباشد ، قسمت زنانه و مردانه با نرده چوبی به ارتفاع يک متر مجزا شده است. محراب مسجد با قابهای چوبی مختلف الاندازه و با طرحهای گل و بوته و آيات قران وشهادتين با خط کوفی، منبت شده است.

برای تامين روشنايی داخلی شبستان، جا چراغی با گچ در ديوارها تعبيه شده و ستونهای بکار رفته در داخل نيز از تنه درختان گردو تهيه شده است شبستان زمستانی از طريق در چوبی با ارتفاع اندک در ضلع شمالی به شبستان تابستانی راه پيدا ميکند.