محوطه بادرود

محوطه بادرود:

  براساس داده های اولیه این محوطه متعلق به هزاره سوم قبل از میلاد می باشد که در آن شواهدی از دوره های متاخر نیز دیده می شود. بررسی های اولیه بیانگر حجم بالای داده های سطحی شامل سرباره ها،سفالینه ها،جوش کوره و ابزارهایی همچون سینی های سفالی ،مشته های سنگی، مغار فلزی، پاشنه های سنگی از جنس سنگ ها وهم چنین شواهدی از کوره های سفال پزی وذوب فلزات دیده می شود.آثار وشواهد موجود از بقایای کوره های سفال پزی وذوب فلز مس، نشانگر صنعتی بودن محوطه دارد. سفالینه ها عمدتا چرخ ساز وتعدادی از انها منقوش می باشند که از طیف سفالینه های خاکستری ،نخودی، آجری وآلویی(قرمز) رنگ می باشند. گستره فرهنگی آن بالغ بر 200 هکتار می باشد. منطقه بادرود و بخش امامزاده  دارای محوطه هاوسایت های باستانی و اسلامی  فراوانی است از جمله  محوطه هاي ثبتي ميتوان به ثپه مسي بشماره ثبتي 4696 كه در تاريخ 1380/10/11 ثبت شده و تپه ابوذر بشماره ثبتي 4694  و محوطه قلعه سفيد بشماره 4695 اشاره نمود كه آثار سطحي شامل قطعات سفال، جوش كوره و سرباره ها به انضمام ابزار سنگهاي سطحي موجود ،  بيانگر  تاريخي بسيار كهن ميباشد.