روستای سرآسیاب

روستای سرآسیاب

روستای سرآسیاب باارتفاع 1100 متر از سطح دریا در جنوب غربی  شهر بادرود از توابع بخش امامزاده آقاعلی عباس(ع)واقع گردیده است . این روستا با 200 تن سکنه به عنوان مرتفع ترین روستای بخش امامزاده آقاعلی عباس بادرود محسوب می گردد . مردم روستا همگی مسلمان وپیرو مذهب شیعه می باشندوبه مراسم مذهبی احترام وقداست خاصی قائلند . بالغ بر 80% سکنه روستا از نعمت خواندن ونوشتن برخوردارند . سرآسیاب از شمال به جاده ترانزیت تهران – جنوب ،از غرب به اتوبان کاشان – اصفهان ،از شرق به ورودی بادرود ومزارع اریسمان واز شمال به شهر بادرود متصل گردیده است .وجود آب هوائی متناوب با مابقی روستاهای بخش بادرود موجب گردیده بعنوان یک روستای تقریبأ ییلاقی این بخش کویری محسوب گردد.

وجه تسمیه سرآسیاب

علت نامگذاری سرآسیاب را وجود آسیاب های متعدد آبی که در مسیر گذر دائمی رودخانه آب هنجن به بادرود وقنات قدیمی گراوستان قراردارد را بنام سرآسیاب می شناسند . این آسیابها که از قدمتی از زمان صفویه تا قاجار برخوردارند باعث رونق تردد وتجارت در سده گذشته در این روستا گردیده است. محوطه باستانی سوچن مربوط به هزاره چهارم وسوم پیش از میلاد در جوار این روستا حاکی از توجه انسانهای پیش از تاریخ به این سرزمین بوده است . به نحوی که با تحقیقات اولیه برروی سفالهای خاکستری مکشوفه در این محوطه، باستانشناسان بدین نتیجه رسیده اند که یکی از مراکز مهم پخت وتهیه سفال در این سرزمین در 5 هزار سال قبل رخ داده است . همجواری این روستا با محوطه باستانی سیاه بوم اریسمان نیز دلائلی متقن وگویا از دیرینگی وتمدن تاریخی سرآسیاب است.

اقتصاد سرآسیاب

وجود رودخانه دائمی وچاههای عمیق باعث رونق بخصوص وویژه ای در امر کشاورزی فعلی روستا داشته به نحوی که هم اکنون مرغوبترین انار منطقه وانجیر از خاک حاصلخیز سرآسیاب بعمل می آید .گرچه وجود تپه های گچی در اطراف روستا زمینه توسعه کشاورزی را در این منطقه آنطور که آب وهوای مطلوب آن اجازه می دهد را فراهم نیاورده ولی کشت انواع سیاه درخت موسوم به در ختان گوجه سبز،زردآلو ،هلو ،انواع سیب وانواع توت باعث تنوع در برداشت انواع محصولات در این خطه گردیده است . کشت صیفی جات نیز در خاک زر خیز این منطقه از رونق بالائی برخوردا است . سطح وسیعی از دشت سرآسیاب را گندمزارها وکشت جو در برگرفته است .در کنار کشاورزی از سال 1372 به همت جهاد کشاورزی بخشی از زمینهای سرآسیاب به ناحیه صنعتی اختصاص یافته است که اکنون واحدهای فعالی چون کارخانجات شیرپاستوریزه،تهیه دفتر وکاغذ،لوله های پلاستیکی،موزائیک سازی،فرش شوئی،تولید گاز اکسیژن وچند کارگاه تهیه تیرچه بلوک وسنگبری مشغول به فعالیت هستند وتعدای دیگر از شهروندان در حال سرمایه گزاری در امر احداث کارخانجات متعدد اشتغال دارند که وجود این کارخانجات وبسط وگسترش کشاورزی تا حدودی از مشکلات بیکاری در روستا کاسته است .پرورش دام در سطح محدود در این روستا وجود دارد به نحوی که مراتع اطراف این روستا بعنوان قشلاق دامداران کوچ رو اهالی مورد استفاده قرار می گیرد . جنس خاک منطقه از نوع لومی وماسه ای است که از پوشش گیاهی نسبتأ فقیری برخورداراست.

چشم انداز آینده

وجود سرآسیاب بر سر جاده گردشگری ابیانه –آقاعلی عباس(ع) ونهر دائمی آب وتنوع گیاهی آن می تواند بعنوان یک روستای هدفمند گردشگری شهرستان تلقی ودر جذب سرمایه گزاری گردشگری را در این روستا به سهولت فراهم نمود. با برنامه ریزی دقیق واصولی وگسترش گلخانه ها واجرای طرحهای ابیاری قطره ای وبارانی می توان این روستا را به روستاهای نمونه در کشاورزی مبدل ساخت. گرچه روستا از نعمت گاز شهری، آّب ،برق وواگذاری تلفن به روز برخورداراست ولی با اجرای طرح جامع وهادی می تواند از مهاجرت جوانان به شهر های اطراف جلوگیری وحتی با ابتکار بنیاد مسکن انقلاب اسلامی با ساخت واحدهای مسکونی با استفاده ازتسهیلات راه جذب جوانان از شهرها وروستاهای اطراف را به روستا فراهم ساخت.

آثار تاریخی روستا

محوطه تاریخی سوچن به شماره 4697مورخه 17/9/1380به ثبت آثار ملی رسیده که در مسیر جاده اسفالته بادرود به هنجن در ضلع غربی چاه آب کشاورزی اسدی حوالی روستای سرآسیاب قرار دارد این محوطه شش هزار متر مربع مساحت دارد که با توجه به تسطیح زمینهای کشاورزی در سالهای گذشته قسمتی از محوطه ازبین رفته است محوطه دارا ی سفالینه های رنگی و نقشدار در سطح میباشد که مربوط به دوره پیش از اسلام باقدمت  حدود سه هزار سال میباشد.

آسیاب های تاریخی

وجود سه آسیاب تاریخی در مسیر آب هنجن به بادرود که در پنجاه سال اخیر که هنوز آسیاب های برقی وجود نداشتند این آسیاب ها آرد منطقه بادرود را فراهم میکردند اما متاسفانه در سالهای اخیر به بوته فراموشی سپرده شده اند و به مرور مورد تخریب قرار گرفتند  از سه آسیاب موجود در سراسیاب یک  آسیاب بکلی ازبین رفته و دو آسیاب باقیمانده آثار وبقایای آن شامل تنوره ها و مسیر آب محفوظ شده است که انشالله با همت دهیاری محترم اداره  میراث فرهنگی  جهت کاربری مجدد تعمیر و بازسازی گردند.

آب انبار تاریخی 

در مسیر جوی آب هنجن به بادرود یک آب انبار  قدیمی وجود دارد که متعلق به دوره قاجار که آب شرب مردم روستا را فراهم میکرده است.

درختان توت

در روستای سر آسیاب با توجه جاری بودن آب هنجن به باد در ختان کهنسال در کنار جوی قدیمی وجود داشتند که متاسفانه با کانال زدن در مسیر آب  تعداد زیادی از این درختان ازبین رفته اند با این وجود تعداد هشتاد درخت کهنسال باقیمانده که  توسط دهیاری و اداره میراث فرهنگی شناسایی و مستند نگاری شده اند که در قالب درختان توت سر آسیاب به ثبت آثار طبیعی کشور میرسد تا انشالله حفاظت از آنه به نحو احسن انجام گیرد و تا از خطرات و صدمات در طول زمان مصون بمانند.